ΜΕΤΕΚΛΟΓΙΚΗ ΕΚΔΗΛΩΣΗ ΜΛ ΚΚΕ - ΚΚΕ μ-λ

 ΕΙΣΗΓΗΣΗ

Αγαπητές φίλες και φίλοι, συναγωνίστριες και συναγωνιστές, συντρόφισσες και σύντροφοι, σας καλωσορίζουμε στη σημερινή  εκδήλωση που οργανώνει  η  εκλογική συνεργασία Κ.Κ.Ε(μ-λ)Μ-Λ Κ.Κ.Ε», ένα μήνα  ακριβώς μετά τις εκλογές, στα πλαίσια    μιας δημόσιας συζήτησης   για την εκτίμηση -από τη σκοπιά της λαϊκής αντιϊμπεριαλιστικής πάλης - τόσο του εκλογικού αποτελέσματος  του συνδυασμού μας , όσο– και κυρίως- των νέων συνθηκών  που διαμορφώθηκαν μετεκλογικά , μέσα στα πλαίσια των οποίων το εργατο-λαϊκό κίνημα καλείται να αναπτύξει  τη συλλογική πάλη ενάντια στην  πολιτική της ιμπεριαλιστικής επικυριαρχίας και της σύνθλιψης των εργατο-λαϊκών κατακτήσεων και δικαιωμάτων.

Η δημόσια αυτή συζήτηση  κρίνεται αναγκαία από τις δυο οργανώσεις, γιατί πραγματοποιείται  στον απόηχο  ενός  εκλογικού αποτελέσματος που  αναδιέταξε το αστικό σκηνικό και ανέδειξε τον σοσιαλδημοκρατικό ΣΥΡΙΖΑ σε πρώτη δύναμη. Ενα κόμμα  που καλλιέργησε   στο λαό την προσδοκία της «καλύτερης μέρας» και κέρδισε τις εκλογές  με τις  μεγαλόστομες  υποσχέσεις για την ..κατάργηση των μνημονίων και το τέλος της λιτότητας, για να τις ξεχάσει  την επομένη των εκλογών, μαζί με τους εταίρους του στη συγκυβέρνηση , τους ακροδεξιούς, εθνικιστές του κόμματος της ΑΝΕΛ, επενδύοντας στην εντυπωσιοθηρία και διατηρώντας αλώβητη την ουσία της μνημονιόδουλης , αντιλαϊκής πολιτικής που υποσχόταν ότι θα καταργούσε, προσαρμόζοντας το σύνολο της πολιτικής του στις επιταγές των επικυρίαρχων, Ευρωπαίων και Αμερικάνων.

Φίλοι και σύντροφοι, η εκλογική συνεργασία «Κ.Κ.Ε(μ-λ)Μ-Λ Κ.Κ.Ε» δεν εκπλήσσεται, ούτε αιφνιδιάζεται από αυτές τις φαινομενικές μεταστροφές ενός  σοσιαλδημοκρατικού κόμματος , όπως ο ΣΥΡΙΖΑ. Γιατί ήταν προεκλογικά προετοιμασμένη και παραμένει, μετεκλογικά, έτοιμη  για την αντίσταση σε αυτήν την πολιτική της παραπλάνησης των εργατο-λαϊκών στρωμάτων, καλώντας το λαό ήδη πριν τις εκλογές-τις οποίες στην ουσία επέβαλαν οι ιμπεριαλιστές- να δώσει βαρύτητα στους αγώνες και να κλείσει τα αυτιά του στις εύκολες υποσχέσεις για δήθεν  φιλολαϊκές διαπραγματεύσεις με τους ιμπεριαλιστικούς μηχανισμούς  της λυκοσυμμαχίας της ΕΕ-Δ.Ν.Τ. Και τόνισε η εκλογική συνεργασία αυτήν την ταξική αλήθεια, μέσα σε συνθήκες  σχεδόν πάνδημου ενθουσιασμού για την  δήθεν «φιλολαϊκή στροφή» που επιχειρούσε ο ΣΥΡΙΖΑ, όταν δηλ μια τέτοια  αλήθεια δε φαινόταν  καθόλου ελκυστική και-κυρίως- κινδύνευε να καταγγελθεί ακόμη  και ως ασύμμετρη με το λαϊκό συμφέρον και ασύμβατη με την πραγματικότητα.

Παρά ταύτα, κοινή εκτίμηση των δυο οργανώσεων αποτελεί η θέση ότι   το αποτέλεσμα είναι θετικό .Γιατί το ψηφοδέλτιό μας- ένα ψηφοδέλτιο που καλούσε στην καταδίκη της αντιλαϊκής πολιτικής της πείνας, ανεργίας  και ιμπεριαλιστικής υποτέλειας,  που έδειχνε το δρόμο του  ασίγαστου αγώνα ενάντια στους ξένους και ντόπιους δυνάστες-άντεξε στις πολλαπλές πιέσεις  και δολιχοδρομήσεις που υποδείκνυαν  οι πολύχρωμες σειρήνες, οι οποίες προπαγάνδιζαν την  αντίληψη για τη χαμένη ψήφο και καλούσαν σε  ενίσχυση των  «συνετών αριστερών» δυνάμεων της δήθεν φιλολαϊκής διαχείρισης.

Οι αρκετές χιλιάδες φίλοι (8.033), συναγωνιστές και σύντροφοι που στήριξαν αυτό το ψηφοδέλτιο μάχης και αντίστασης αποτελούν για μας μια ισχυρή υπόσχεση αγώνα και διεκδίκησης. Γιατί , υποστηρίζοντας ένα τέτοιο ψηφοδέλτιο, όχι μόνο  δείχνουν εμπιστοσύνη στο μαζικό αντιϊμπεριαλιστικό κίνημα, αλλά  επιπλέον τάσσονται αυτόματα στην ταξική όχθη της συλλογικής πάλης  ενάντια στη ληστρική πολιτική της  ντόπιας πλουτοκρατίας και των ιμπεριαλιστών κηδεμόνων της. Στάθηκαν κόντρα στις αυταπάτες για δήθεν φιλολαϊκή διαχείριση  της πολιτικής της ιμπεριαλιστικής επικυριαρχίας και φτώχειας, αλλά και κριτικά απέναντι στις λαθεμένες θέσεις που αναπτύσσονται στο λαϊκό κίνημα . Λαθεμένες θέσεις που  θέτουν φραγμούς στην ανάπτυξη της αντιϊμπεριαλιστικής πάλης, που θεωρούν εφικτά «τα φιλολαϊκά  μεταβατικά προγράμματα»  στον καπιταλισμό ή που αρνούνται τον εξαρτημένο χαρακτήρα του ελληνικού καπιταλισμού και  την πάλη  για εθνική ανεξαρτησία ,σε μια περίοδο που γίνονται ακόμη πιο ασφυκτικά τα δεσμά της εξάρτησης στον τόπο μας. Σε μια περίοδο   που οξύνονται οι ανταγωνισμοί μεταξύ των ιμπεριαλιστών(όπως δείχνει το αιματοκύλισμα του  Ουκρανικού λαού στην Ανατολική Ουκρανία και οι προετοιμασίες για επέμβαση στο Ιράκ και τη Συρία), σε μια περίοδο που  η   αντιλαϊκή  επέλαση  της οικονομικής ολιγαρχίας - με τη στήριξη των ιμπεριαλιστών προστατών της- αποκαλύπτεται αδυσώπητη  στη φάση  της   παγκόσμιας οικονομικής κρίσης που  διανύουμε.

Φίλες και φίλοι,  στις πρόσφατες εκλογές  τα εργατο-λαϊκά στρώματα καταδίκασαν τα δυο κόμματα της αντιδραστική συγκυβέρνησης(Ν.Δ-ΠΑΣΟΚ),  τα κόμματα που ήταν και παραμένουν  συνώνυμα της πολιτικής  της πείνας, ανεργίας, της καταστολής και ιμπεριαλιστικής υποτέλειας .Καταδίκασαν τα κόμματα, που είναι  πιστοί υπηρέτες της   ντόπιας πλουτοκρατικής ολιγαρχίας και του  ξένου ιμπεριαλισμού,   Ευρωπαϊκού και Αμερικάνικου. Η εκλογική καταδίκη της Ν.Δ της στέρησε την κυβερνητική εξουσία., χωρίς όμως  να  της προκαλέσει τη δομική διάλυση που προκάλεσε στο ΠΑΣΟΚ,  σε ένα κόμμα-ανάχωμα στην ανάπτυξη του κινήματος και σταθερό πυλώνα των ολιγαρχικών συμφερόντων ενάντια στην εργατική τάξη και τα λαϊκά στρώματα.

Παράλληλα, ο εκλογικός αφανισμός της ΔΗΜΑΡ- που έπαιξε το ρόλο του ¨αριστερού ¨συνοδοιπόρου των αντιδραστικών κυβερνήσεων, προσφέροντας το πολύτιμο για το κεφάλαιο έργο του εξαγνισμού της ιμπεριαλιστικής υποτέλειας και λαϊκής αφαίμαξης- δείχνει αδιαμφισβήτητα ένα  βαθύ ρεύμα λαϊκής δυσαρέσκειας. Αυτή  η δυσαρέσκεια  όμως-σε καμία περίπτωση-δεν έφτασε στο αναγκαίο επίπεδο της κινηματικής ανάπτυξης. Δε  μεταστοιχειώθηκε  σε οργανωμένη, συλλογική πάλη. Δεν πήρε τη διάσταση του λαϊκού αντιϊμπεριαλιστικού κινήματος που   μπορεί να θέσει στην αντίπερα όχθη τους εκπροσώπους της οικονομικής ολιγαρχίας και τους ξένους πάτρωνες και προστάτες της. Δε μετατράπηκε αυτή η οργή σε ένα   μαζικό  κίνημα,ικανό να  κατοχυρώνει το δικαίωμα του λαού στο ψωμί, τη μόρφωση, την υγεία, τις λαϊκές ελευθερίες , την ειρήνη και την εθνική ανεξαρτησία. Συνεπώς , η εκλογικά καταγεγραμμένη λαϊκή δυσαρέσκεια δεν απέκτησε τα αναγκαίο ταξικό της πρόσημο , δεν ανέβηκε το  δεύτερο σκαλί  της ταξικής πάλης που φωτίζει τις  οικονομικές και πολιτικές αιτίες τα που αφορούν τη θέση της Ελλάδας στην ιμπεριαλιστική αλυσίδα, το ρόλο της μεγαλοαστικής τάξης  , αλλά και την υποχώρηση του αριστερού και κομμουνιστικού κινήματος  στον τόπο μας και διεθνώς, ιδιαιτέρα μετά την καπιταλιστική παλινόρθωση στις πρώην σοσιαλιστικές χώρες

.Ωστόσο, ακολουθώντας τον ποιητή(«εδώ που έφτασες λίγο δεν είναι»), εμείς από το χώρο της εκλογικής συνεργασίας ΔΕΝ ΙΣΟΠΕΔΩΝΟΥΜΕ, δε μηδενίζουμε, δεν απαξιώνουμε. Αναδεικνύουμε τις ανάγκες της συλλογικής πάλης στο νέο τοπίο των αντιθέσεων που διαμορφώθηκαν μετεκλογικά, τονίζοντας ότι ο δρόμος της ανάκαμψης του λαϊκού κινήματος και της ταξικής αναδόμησης του αποδεικνύεται ακόμη μακρύς και επίπονος. Αν εξετάσουμε μάλιστα προσεχτικά τον εκλογικό χάρτη, διαπιστώνουμε   την ισχυρή παρουσία ενός άλλου αστικού κόμματος-αναχώματος, όπως είναι το ΠΟΤΑΜΙ. Ένα  κόμμα  συγκεκριμένης  ‘παραγγελίας’, λαϊκίστικης, παραπλανητικής ενδυμασίας, αντιδραστικής κοπής , που πλασάρει σε νέα συσκευασία το ίδιο περιεχόμενο  πολιτικής, δηλ την  υπόκλιση στα ιμπεριαλιστικά κέντρα, στα κέρδη των επιχειρηματικών ομίλων, στο ξεθεμελίωμα ακόμη και των βασικών λαϊκών δικαιωμάτων. Ένα τέτοιο κόμμα έρχεται στο ρευστό αστικό πολιτικό τοπίο- που δονείται από μια βαθιά κρίση- να εγγυηθεί την ομαλή συνέχεια της πολιτικής  που αλυσσοδένει με ιμπεριαλιστικά δεσμά τη χώρα και ληστεύει το λαϊκό εισόδημα,  που ανεβάζει τους ανέργους στο 1.800.000, ξεθεμελιώνει την υγεία και παιδεία, απελευθερώνει τις απολύσεις, ξεκληρίζει τη μικρομεσαία αγροτιά μέσω της ΚΑΠ, καταδικάζοντάς την στο περιθώριο. Είναι η πολιτική που  αναγκάζει την εξοπλισμένη- με γνώσεις και πολύπλευρες δυνατότητες, αλλά και με το χυμό του ονείρου-νεολαία να μεταναστεύει όχι για το όνειρο , αλλά για το φτηνό μεροκάματο  στις ισχυρές ιμπεριαλιστικές χώρες της καπιταλιστικής ανθρωποφαγίας.

Δίπλα σε αυτά τα εφεδρικά αστικά κόμματα που βγαίνουν στο προσκήνιο, με την υποστήριξη μεγαλοεκδοτών, επιχειρηματιών και βαφτίζονται «οικολογικά», «ανανεωτικά», για να υπηρετήσουν την πιο μαύρη αντιδραστική πολιτική(π.χ ιδιωτικοποίηση του Πανεπιστημίου-κατάργηση ασύλου και παρατάξεων), βρίσκει πρόσφορο τοπίο η εγκληματική συμμορία της ναζιστικής Χρυσής Αυγής, που-βγαλμένη από τα σπλάχνα των κομμάτων της ολιγαρχίας(Ν.Δ-ΠΑΣΟΚ)-εκφράζει την πιο αποκρουστική και βάρβαρη  καπιταλιστική πολιτική. παραπλανώντας τα λαϊκά στρώματα με αντικαπιταλιστικές κορώνες και εθνικιστικά παραληρήματα,  με  μηνύματα πατριδοκαπηλείας και ρατσιστικού μίσους. Στο τοπίο της οικονομικής κρίσης, όπου τα μικροαστικά στρώματα καταστρέφονται και τα εργατο-λαϊκά εξαθλιώνονται , η εγκληματική ναζιστική  συμμορία εγκλωβίζει εκλογικά μια σημαντική μερίδα του λαού.

Την ίδια στιγμή ,ο σοσιαλδημοκρατικός ΣΥΡΙΖΑ - αφού  αποτίναξε και τα τελευταία   δείγματα «αριστεροσύνης»  από την επίσημη  κυβερνητική του γλώσσα, αφού έκανε τον ύμνο του Ομπάμα και την υπόκλιση στον Σο»ϊμπλε και πέρασε το test  ανοχής από τους χρηματιστικούς οίκους  του Λονδίνο και της Νέας Υόρκης, κέρδισε τις εκλογές, πλαγιοκοπώντας εκλογικά και ενσωματώνοντας σημαντική μερίδα της βάσης και των στελεχών του ΠΑΣΟΚ, για να ασκήσει την εξουσία στη βάση της υπηρέτησης των συμφερόντων της μεγαλοαστικής τάξης.

Σήμερα, ο ΣΥΡΙΖΑ ως κυβέρνηση  πανηγυρίζει για   τον αντιδραστικό συμβιβασμό του  με τους ιμπεριαλιστές επικυρίαρχους, προβάλλοντας το ρετουσαρισμένο νέο μνημόνιο ως διαπραγματευτική νίκη(!).Ο ΣΥΡΙΖΑ-συγκατοικώντας και συγκυβερνώντας με τον τυχοδιώκτη ακροδεξιό Καμμένο , προτείνοντας  και ψηφίζοντας ως πρόεδρο της Δημοκρατίας τον Παυλόπουλο, ένα άλλο   δηλ πρωτοκλασσάτο στέλεχος  της Ν.Δ-δείχνει να κάθεται πολύ βολικά στα έδρανα της συγκυβέρνησης, έχοντας τη στήριξη της εγχώριας ολιγαρχίας, όλων των ΜΜΕ που αυτή ελέγχει , αλλά-και κυρίως-την έγκριση των ιμπεριαλιστών της ΕΕ και του Δ.Ν.Τ.

 Μάλιστα, ο «αντάρτης» υπουργός οικονομικών  Βαρουφάκης ,  παίζοντας σε ένα θεατρικό σκηνικό  οβιδιακής μεταμόρφωσης, μετατράπηκε  από «αδιάλλακτος εκπρόσωπος του λαού» σε υμνητή του άλλοτε μοχθηρού Σόϊμπλε(αποκαλώντας τον ως  «πνευματική δύναμη της Ευρώπης») και, αφού πρώτα δήλωσε ότι δέχεται το 70% του μνημονίου, τώρα ..σεμνά και ταπεινά στέλνει στους επικυρίαρχους  για έγκριση τη λίστα των μέτρων που θα  θεσπίσει η κυβέρνηση του, τα ψυχία δηλ και αυτού ακόμη του περίφημου ανθρωπιστικού προγράμματος της Θεσσαλονίκης. Ο Βαρουφάκης, αφού κέρδισε τις παραστάσεις εντυπωσιασμού, με το στυλ του αντικομφορμίστα, στα ζητήματα της ουσίας τήρησε όλο το πρωτόκολλο της υποτέλειας: Υμνολόγησε αυτούς που έδειχνε να περιφρονεί, πειθάρχησε στις εντολές τους,  εφάρμοσε τα τελεσίγραφά τους, έστειλε υπάκουα τη λίστα , περιμένοντας την έγκριση και έφερε ως τρόπαιο την ΥΠΟΓΡΑΦΗ ΕΝΟΣ ΝΕΟΥ ΜΝΗΜΟΝΙΟΥ που αποκαλείται «Πρόγραμμα-γέφυρα».

Μετά τη θεατρική παράσταση, έρχεται η αξιολόγηση του κυβερνητικού  έργου που αποδεικνύεται στην πράξη άκρως αντιλαϊκό .Γιατί η παράταση της Δανειακής Σύμβασης (4 μήνες)στην  ουσία σημαίνει μνημόνιο με νέο όνομα, σημαίνει ΣΥΝΕΧΙΣΗ της αντιλαϊκής πολιτικής με νέο περιτύλιγμα. Σημαίνει αντιδραστικό συμβιβασμό σε βάρος των λαϊκών συμφερόντων για τη σωτηρία των τραπεζικών και συνολικά μονοπωλιακών ομίλων. Αυτό εξ άλλου δηλώνουν και οι θέσεις του  Κατρούγκαλου για την ΑΞΙΟΛΟΓΗΣΗ στο Δημόσιο και το Νέο Μισθολόγιο της παράτασης της πείνας, καθώς και οι αοριστίες για την επαναπρόσληψη των διαθέσιμων και απολυμένων, (σε βάρος νέων εγκεκριμένων προσλήψεων). Στο ίδιο πλαίσιο, τα 751€  του βασικού μισθού  δε ρυθμίζονται με νομοθετική πράξη, αλλά παραπέμπονται  σε βάθος χρόνου στις Σ.Σ.Ε με τους εταίρους, η 13 σύνταξη ξεχάστηκε, η ρύθμιση για τις 100 δόσεις δεν αναφέρεται πουθενά στην περιώνυμη λίστα.Εξ άλλου στην απόφαση του eyrogroup αναφέρεται ότι «Η ελλάδα δε θα ανακαλέσει μέτρα, ούτε θα κάνει μονομερείς αλλαγές, που μπορεί να έχουν αρνητική επίδραση στους δημοσιονομικούς στόχους, την οικονομική ανάκαμψη ή τη χρηματοσπιστωτική σταθερότητα, όπως θα εκτιμηθούν από τους θεσμούς».Η κυβέρνηση δηλ Τσίπρα-Καμμένου θα εφαρμόσει απαρέγκλιτα το μνημόνιο της συγκυβέρνησης Σαμαρά-Βενιζέλου.

Η συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΛΕΛ χρησιμοποιεί άλλη, πιο ραφινάτη γλώσσα (αντί τρόϊκα θεσμούς, αντί μνημόνιο «συμβόλαιο» ή «πρόγραμμα),  γλώσσα λαϊκής παραπλάνησης, για να συνεχίσει την εφαρμογή της ίδιας αντιλαϊκής πολιτικής,  με οδηγό μάλιστα την εργαλειοθήκη του ΟΟΑΣΑ(!), ώστε να είναι σίγουρη η συνταγή της καπιταλιστικής κερδοφορίας την περίοδο της κυβέρνησης της «κοινωνικής σωτηρίας».Στο ίδιο, επίπεδο η  διαφημιζόμενη «πολυδιάστατη και ανεξάρτητη εξωτερική πολιτική»  που αρνείται τις κυρώσεις της ΕΕ στη Ρωσία μεταλλάσσεται, μέσα σε λίγες μέρες, σε συναίνεση  στην πολιτική των κυρώσεων, αποσπώντας μάλιστα και τα «εύγε» των «εταίρων»-επικυρίαρχων.

Και , ενώ ο ΣΥΡΙΖΑ τηρεί αυτήν την πολιτική των συχνών αναδιπλώσεων και αντιδραστικών συμβιβασμών, ενώ ακυρώνει και τις στοιχειώδεις υποσχέσεις του, ενώ ο  Τσίπρας δηλώνει ευθαρσώς στη βουλή «γνωρίζουμε τις δεσμεύσεις μας στην Ε.Ε και θα τις σεβαστούμε», έχει  την απαίτηση της ΛΑΪΚΗΣ ΝΟΜΙΜΟΠΟΙΗΣΗΣ των αντιδραστικών συμβιβασμών που πραγματοποιεί με τους «συγκατοίκους», «εταίρους» , δηλ τους  ιμπεριαλιστές  κηδεμόνες  του  στην ΕΕ. Γι’ αυτό  η συγκυβέρνηση καλούσε το λαό   σε ΦΙΛΟΚΥΒΕΡΝΗΤΙΚΑ ΣΥΛΛΑΛΗΤΗΡΙΑ, τα οποία δήθεν θα αξιοποιούσε  ως αντίβαρο στις διαπραγματεύσεις της, παραπλανώντας τα λαϊκά στρώματα και μετατρέποντας το λαϊκό κίνημα σε παράγοντα στήριξης της αντιλαϊκής κυβερνητικής πολιτικής, σε αριστερό» απολογητή της ΕΕ, αποδυναμώνοντας τα σωματεία ,  επιβάλλοντας  ενός «νέου τύπου» κυβερνητικό συνδικαλισμό, με στόχο την ταξική συμφιλίωση, δηλ την ΥΠΟΤΑΓΗ των λαϊκών συμφερόντων στα ιμπεριαλιστικά και πλουτοκρατικά συμφέροντα.

Παράλληλα, στο εσωτερικό του ΣΥΡΙΖΑ διατυπώνονται κάποιες ενστάσεις , που φτάνουν από το mea culpa του Μ  Γλέζου εως τις διαφοροποιήσεις στην κοινοβουλευτική ομάδα. Πρόκειται όμως για απλές γκρίνιες αυτών που συναινούν στο κεντρικό: ότι η ιμπεριαλιστική ΕΕ μπορεί να γίνει φιλολαϊκή, ότι  η συγκυβέρνηση με τη δεξιά και την  ακροδεξιά είναι αναγκαία, ότι η παραμονή στο ΝΑΤΟ απαράβατος όρος. Στην ουσία συναίνεσαν και συναινούν σε όλο το  ιδεολογικο-πολιτικό  οπλοστάσιο της μεγαλοαστικής τάξης.Γι αυτό , αυτοί οι τριγμοί δεν αντανακλούν την ταξική πάλη, αλλά την απεγνωσμένη προσπάθεια διάσωσης της προσωπικής εικόνας όσων ..ενίστανται

Ουραγός αυτής της πολιτικής η ΑΝΤΑΡΣΥΑ έσπευσε να καλέσει σε συμμετοχή στις κυβερνητικές συγκεντρώσεις, συντελώντας στον εγκλωβισμό  και τον ιδεολογικο-πολιτικό αφοπλισμό του λαϊκού κινήματος, ενώ σήμερα αναδιπλώνεται σε νέα γραμμή, καλώντας μόνη της σε συλλαλητήρια καταγγελίας των αντιδραστικών συμφωνιών της συγκυβέρνησης, σε μια προσπάθεια να απαλλαγεί από τη λογική της «ουράς» της  πολιτικής του ΣΥΡΙΖΑ, στην οποία την οδηγούν οι λαθεμένες θέσεις της για τους στόχους και τη στρατηγική του κινήματος.

 Σε μια περίοδο που οι ιμπεριαλιστικοί εκβιασμοί , οι απειλές και τα  προκλητικά τελεσίγραφα  νέο-αποικιακού τύπου   επιβεβαιώνουν το βάθεμα της εξάρτησης και την υποταγή του σοσιαλδημοκρατικού ΣΥΡΙΖΑ στις εντολές των επικυρίαρχων, σε μια περίοδο που  η ιμπεριαλιστική επιτροπεία ανανεώνεται με νέες αντιδραστικές συνθήκες,   ενώ επιχειρείται η χειραγώγηση και  η ενσωμάτωση της λαϊκής δυσαρέσκειας στο αστικό σύστημα, το Μ-Λ Κ.Κ.Ε τονίζει :ΕΙΝΑΙ ΜΟΝΟΔΡΟΜΟΣ για το λαϊκό κίνημα:

·         Το   ξεσκέπασμα των αντιδραστικών συμβιβασμών  της συγκυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ,

·         Η απαγκίστρωση του λαϊκού κινήματος από την επιρροή και τις αυταπάτες που καλλιεργεί η σοσιαλδημοκρατική πολιτική του ΣΥΡΙΖΑ στο μαζικό κίνημα

·         Η ανάπτυξη  ενός ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΟΥ Μαζικού-Ενωτικού Αντιϊμπεριαλιστικού Λαϊκού Κινήματος -ΠΕΡΑ ΚΑΙ ΜΑΚΡΙΑ ΑΠΟ  ΤΙΣ ΦΙΛΟΚΥΒΕΡΝΗΤΙΚΕΣ ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΕΙΣ- που αποπροσανατολίζουν το αριστερό, δημοκρατικό, λαϊκό κίνημα.

Γιατί μόνο η ΕΝΩΤΙΚΗ ΜΑΖΙΚΗ ΑΝΤΙΪΜΠΕΡΙΑΛΙΣΤΙΚΗ ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ ΜΠΟΡΕΙ:

Ø  Να αποκρούσει τους ιμπεριαλιστικούς εκβιασμούς , τα τελεσίγραφα και τις απειλές

Ø  Να ανατρέψει τα ΜΝΗΜΟΝΙΑ και όλα τα αντεργατικά μέτρα που ψηφίστηκαν και θα ψηφιστούν

Ø  Να πετύχει την επανακατάκτηση όλων εργατο-λαϊκών δικαιωμάτων που καταργήθηκαν

Ø  Να συνδέσει τις διεκδικήσεις για τη δουλειά,   μόρφωση,  υγεία, δημοκρατία και εθνική ανεξαρτησία με τη λαϊκή πάλη για την ΕΞΟΔΟ από τους ιμπεριαλιστικούς μηχανισμούς ΕΕ-Δ.Ν.Τ-Ν.ΑΤ.Ο  και την ανατροπή του αντιδραστικού καθεστώτος της εγχώριας ολιγαρχίας και του ξένου ιμπεριαλισμού.