ΝΙΚΟΣ ΜΠΕΛΟΓΙΑΝΝΗΣ: 64 ΧΡΟΝΙΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΚΤΕΛΕΣΗ ΤΟΥ

Στις 30 Μαρτίου του 1952, η αμερικανοκρατία και η ελληνική αντίδραση, μέσα στο σκοτάδι εκτελούσαν το Νίκο Μπελογιάννη.
Ο Νίκος Μπελογιάννης έχει καταταχθεί επάξια στο πάνθεον των σπουδαίων κομμουνιστών που έμειναν αλύγιστοι μπροστά στην ιμπεριαλιστική θηριωδία και στο καθεστώς της υποτέλειας και λάμ­πρυναν με τη στάση τους , με την παλικαρίσια θυσία και της ίδιας της ζωής τους, το κομμουνιστικό κίνημα. Στο πρόσωπό του ενσαρκώθηκε με τον καλύτερο τρόπο το αγωνιστικό πνεύμα του ηρωικού ΚΚΕ. Αυτό που στη συνέχεια ο ρεβιζιονισμός θέλησε να το ξεριζώσει. Γι' αυτόν το λόγο ο Νίκος Μπελογιάννης αποτέλεσε αγωνιστικό υπόδειγμα για τους μαρξιστές-λενινιστές.Τον Μάρτη του 1965 το τεύχος Αρ. 6 του περιοδικού "Αναγέννηση¨κυκλοφόρησε με εξώφυλλο και αφιέρωμα στο Νίκο Μπελογιάννη. Το κείμενο που ακολουθεί είναι από αυτό το τεύχος.

Σεμνός Αγωνιστής, που δούλεψε σ' ολόκληρη τη ζωή του για την υπόθεση του λαού μας. Άξιος ηγέτης, πατριώτης και Δημοκράτης, που αντιμετώπισε με ανυπέρβλητη τόλμη την Αμερικανοκρατία και την υποτέλεια, χωρίς, ούτε για μια στιγμή να σκεφτεί την παραμικρή υποχώρηση, χωρίς, ποτέ, να διανοηθεί καιροσκοπικούς ελιγμούς για να σώσει τη ζωή του. Πάντα χαρούμενος και γελαστός με μια αυτοκυριαρχία πρωτόφαντη. Έμπειρος οδηγητής, βαθύς γνώστης των πολιτικών πραγμάτων σε εθνική και Διεθνή κλίμακα. Διαπνέονταν από μεγάλη πίστη στα υψηλά ιδανικά του και μια απέραντη αισιοδοξία για τα πεπρωμένα του Λαϊκού κινήματος. Υπερασπίστηκε κατά τέτοιο τρόπο τα συμφέροντα των εργαζομένων, ώστε κατόρθωσε να επιβάλλει το σεβασμό και το θαυμασμό σ' όλους τους Έλληνες, ακόμη και στους αντιπάλους του. Με το ανώτερο ήθος του και τον ακέραιο χαρακτήρα του, συνδυαζόμενα, αρμονικά, με την απαράμιλλη γενναιότητά του και την παλληκαριά του, συγκίνησε και συγκλόνισε τις ψυχές όλων των ανθρώπων τόσο κατά τη διάρκεια της δίκης του, όσο και μετά την εκτέλεση του.

ΝΙΚΟΣ ΜΠΕΛΟΓΙΑΝΝΗΣ

Μάρτης 1952, Μάρτης 1965. Συμπληρώνονται 13 χρόνια από την ημέρα της εκτέλεσης του Ηγέτη του λαϊκού μας κινήματος ΝΙΚΟΥ ΜΠΕΛΟΓΙΑΝΝΗ.
Η δίκη εκείνη ξεσήκωσε κύμα διαμαρτυριών και εκδηλώσεων σ' ολόκληρη την Ανθρωπότητα και ή εκτέλεση του γέμισε από αγανάκτηση τις καρδιές όλων των τίμιων ανθρώπων.

Δεν είχαν καλά-καλά κλείσει τρία χρόνια από τη λήξη του εμφυλίου πολέμου 1946—1949 που, όπως είναι γνωστό, τον προκάλεσαν οι ξένοι σε συμμαχία με την ελληνική αντίδραση, για να υποδουλώσουν ξανά τον ηρωικό λαό μας και για να μετατρέψουν τη χώρα μας σε πολεμικό προγεφύρωμα εναντίον τής Σοβιετικής Ένωσης και των άλλων σοσιαλιστικών χωρών.

Οι ιμπεριαλιστές και η υποτέλεια, μετά την εμφύλια σύρραξη, επίστευσαν οτι ο λαός μας θα υποταχθεί. Μάταιες ελπίδες! Όνειρα απατηλά! Γιατί ένας λαός σαν τον δικό μας, δοκιμασμένος στη φωτιά και στο σίδερο, μαρτυρικός αλλά και γενναίος, δεν ήταν δυνατό να τα βάλει κάτω. Αρχίζει, με την κατεύθυνση του προοδευτικού κινήματος, σιγά-σιγά, αλλά σταθερά, μετά το τέλος του εμφυλίου πολέμου νέους αγώνες οικονομικούς, πολιτικούς και κοινωνικούς. Οι αγώνες αυτοί όλο και ανεβαίνουν. Η πάλη για την οικονομική ανακούφιση των λαϊκών τάξεων για τις πολιτικές ελευθερίες, που είχαν εντελώς καταλυθεί στη διάρκεια της σύγκρουσης, για την κατάργηση των εκτάκτων μέτρων, την αποφυλάκιση των πολιτικών κρατουμένων, την απόλυση των πολιτικών εξόριστων, την γενική αμνηστία και ειρήνη, παίρνει ολοένα και περισσότερο μεγαλύτερες διαστάσεις.

Μπροστά σ' αυτή τη νέα κατάσταση αμερικανοί ιμπεριαλιστές και ξενόδουλη ολιγαρχία αντιλαμβάνονται ότι οι προσδοκίες τους διαψεύσθηκαν. Σκέπτονται πως μια ένταση της κατατρομοκράτησης του λαού θα τούς δώσει τη λύση.
Εντείνονται οι διώξεις, Αναβιώνουν ό Μεταξικός νόμος 375 και η φάμπρικα της κατάσκοπο - λογίας για να εμποδιστεί η είσοδος της χώρας στην ομαλή δημοκρατική εξέλιξη.

Την περίοδο αυτή, μαζί με άλλους, συλλαμβάνεται και ο ΝΙΚΟΣ ΜΠΕΛΟΓΙΑΝΝΗΣ.
Παραπέμπεται σε δίκη για παράβαση του 509 και τον Οχτώβρη του 1951 καταδικάζεται σε θάνατο. Για την ίδια υπόθεση παραπέμπεται ξανά τον Μάρτη του 1952, για παράβαση του νόμου 375 περί κατασκοπείας.
Με τη νέα παραπομπή του στο στρατοδικείο το λαϊκό αισθητήριο καταλαβαίνει τους σκοπούς των διωκτών του και τον μεγάλο κίνδυνο πού απειλεί τη ζωή του Πατριώτη Αγωνιστή.

Οργανώσεις, σωματεία, παράγοντες και ολόκληρος ο λαός δραστηριοποιούνται και κινητοποιούνται προς όλες τις κατευθύνσεις και μ' όλους τους τρόπους για να σώσουν τη ζωή του Μπελογιάννη καί των συγκατηγορουμένων του: Συγκεντρώσεις, υπομνήματα, διαβήματα, διαμαρτυρίες και τηλεγραφήματα απ' όλη τη χώρα. Όλη η Ελλάδα έχει στραμμένη την προσοχή της στην αίθουσα του Στρατοδικείου και με κομμένη ανάσα παρακολουθεί τη δίκη. Αλλά η υπόθεση Μπελογιάννη δεν μένει μέσα στα όρια της χώρας μας. Γίνεται διεθνές γεγονός. Ολόκληρη η παγκόσμια Δημοκρατική Κοινή Γνώμη συγκινείται. Και ταυτόχρονα δραστηριοποιείται. Και στις 5 ηπείρους γίνονται κάθε είδους εκδηλώσεις και διαμαρτυρίες για τη διάσωση του ανθρώπου με το γαρύφαλλο, του ΝΙΚΟΥ ΜΠΕΛΟΓΙΑΝΝΗ. Η διεθνής κινητοποίηση υπήρξε πρωτοφανής.
Παρ' όλα αυτά ο θηριώδης ιμπεριαλισμός και ή ελληνική αντίδραση δεν παραιτούνται από τον σκοπό τους.

Ο ΜΠΕΛΟΓΙΑΝΝΗΣ με την μνημειώδη απολογία του και ή υπεράσπιση απέδειξαν τη σκοπιμότητα τής δίκης, αποκάλυψαν τα παρασκήνια και ξετίναξαν την κατηγορία. Και όμως καταδικάζεται και πάλι σε θάνατο. Η «δημοκρατική» κυβέρνηση Πλαστήρα—Βενιζέλου, επειδή ήτανε θέληση των ξένων, διατάσσει την εκτέλεση. Έτσι ο ΜΠΕΛΟΓΙΑΝΝΗΣ μαζί με τρεις συγκατηγορουμένους του, στις 4 το πρωί τής 30.3.52 την νύχτα με τούς προβολείς των αυτοκινήτων αντιμετωπίζει το εκτελεστικό απόσπασμα.

Η εκτέλεση του ΝΙΚΟΥ ΜΠΕΛΟΓΙΑΝΝΗ προκαλεί στο εσωτερικό και στο εξωτερικό παντού αγανάκτηση χωρίς προη­γούμενο. Οι διαμαρτυρίες πήραν τεράστια έκταση και η οργή εναντίον των υπαιτίων έφτασε στο κατακόρυφο. Η εκτέλεση του ΜΠΕΛΟΓΙΑΝΝΗ συγκλόνισε όλη την υφήλιο, διότι ο ΜΠΕΛΟΓΙΑΝΝΗΣ, ανώτατο στέλεχος του ελληνικού κινήματος, απλός και σεμνός Αγωνιστής, δραστήριος και γενναίος, έδωσε και την τελευταία σταγόνα του αίματός του για τα υψηλά ιδανικά του, για την υπόθεση του λαού, για την Ειρήνη. Η στάση του στο δικαστήριο και στο απόσπασμα ήταν ανυπέρβλητη. Ούτε για μια στιγμή σκέφθηκε τον εαυτό του.

Μέλος της Κ.Ε. τού Κ.Κ.Ε. υπερασπίστηκε με θέρμη και απροσμέτρητο θάρρος το κόμμα του και την πολιτική του και απόδειξε με αδιάσειστα επιχειρήματα και με διαυγή σαφήνεια γιατί το κόμμα του είναι πατριωτικό και τα μέλη και οι οπαδοί του πατριώτες. Υπογράμμισε ότι ο πατριωτισμός ενός κόμματος δεν κρίνεται σε περιόδους που τα πάθη είναι οξυμένα και από τη γνώμη των αντιπάλων του, αλλά από τα ίδια του τα έργα και μάλιστα τη στιγμή πού κινδυνεύει «η ανεξαρτησία, η ελευθερία και η ακεραιότητα της πατρίδας». Και επιγραμματικά τόνισε: «την περίοδο της κατοχής εμείς πολεμήσαμε με το παραπάνω τους Γερμανούς, Ιταλούς και Βουλγάρους. Προσφέραμε εκατόμβες. Έτσι εμείς αγαπάμε την Ελλάδα με την καρδιά μας και με το αίμα μας»! Ο ΜΙΙΕΛΟΓΙΑΝΝΗΣ αντρίκεια και πα­ληκαρίσια δήλωσε με παρρησία ότι η πολιτική του Κ.Κ.Ε. είναι πολιτική για το ψωμί, τις Ελευθερίες του λαού, την κοινωνική πρόοδο και την αποτροπή του πολέμου. Δήλωσε ακόμη ότι ήρθε στην Ελλάδα για να εφαρμόσει αυτή την πολιτική και πρόστεσε: «Και ποιός πιστεύει ότι ή πολιτική αυτή είναι προδοτική;... "Αν είμασταν προδότες δεν θάχαμε τόση επιρροή στο λαό, που, αντίθετα, αυτή μεγαλώνει».

Αποκάλυψε το ρόλο της αμερικανοκρατίας στην Ελλάδα, πού κατέλυσε την εθνική ανεξαρτησία της και την μετέβαλε σε προτεκτοράτο.
Συνέτριψε την κατηγορία της κατασκοπείας και υποστήριξε την ανάγκη τής κατάργησης των φασιστικών νόμων 375 και 509 και γενικώτερα των εκτάκτων μέτρων για να μπορέσει να μπει ο τόπος στην ομαλότητα και στη γαλήνη.

Σα γνήσιος πατριώτης δεν ξέχασε το εθνικό ζήτημα τής Κύπρου και ξεσκέπασε τα σχέδια των Αμερικανοάγγλων ιμπεριαλιστών, πού πάντα επιδίωξή των ήταν να κρατούν επ' άπειρο τον Κυπριακό λαό κάτω από τον αποικιοκρατικό ζυγό της δουλείας και να μετατρέψουν το έδαφος της Κύπρου σε στρατιωτική βάση, στρεφόμενη εναντίον των σοσιαλιστικών και αραβικών χωρών.

Πώς, επομένως, ήταν δυνατό ένας τέτοιος Λαϊκός Ηγέτης πού αγωνίστηκε πάντοτε για το λαό καί υπερασπιζόταν μ' αυτό τον τρόπο τα ιδανικά του να μη συγκινήσει το Πανελλήνιο και την Κοινή Γνώμη του εξωτερικού;
Με την εκτέλεση του ΜΠΕΛΟΓΙΑΝΝΗ ο λαός όχι μόνο δεν υπέκυψε, όπως πίστευαν οι ξένοι και οι ξενόδουλοι, αλλά, αντίθετα, εμπνευσμένος από τη μεγάλη θυσία του προχώρησε πιο πέρα και ανέβασε τη πάλη του κατά της αντίδρασης και της ξενοκρατίας. Οι αμερικάνοι και η ντόπια αντίδραση διαψευστήκανε για μια ακόμη φορά.

Στα 13 χρόνια, πού πέρασαν απο τότε, ο λαός μας διεξήγαγε σκληρούς αγώνες, επέτυχε ορισμένες κατακτήσεις και προώθησε τις θέσεις του. Βασικά, όμως, τα προβλήματα για τα οποία αγωνίστηκε ο ΝΙΚΟΣ ΜΠΕΛΟ­Γ1ΑΝΝΗΣ και για τα οποία έδωσε τη ζωή του, εξακολουθούν να παραμένουν στην ημερήσια διάταξη και για τα ίδια αυτά προβλήματα ο λαός και το κίνημα θα συνεχίσουν την πάλη τους.

Ο ΝΙΚΟΣ ΜΙΙΕΛΟΓΙΑΝΝΗΣ έδωσε το αίμα του παλεύοντας εναντίον της αμερικανοκρατίας και της υποτέλειας. Ο λαός μας εμπνεόμενος απο το παράδειγμά του δεν θα παύσει να παλεύει ως το τέλος κατά της ξένης εξάρτησης, γιατί έχει αφομοιώσει καλά ότι εθνική ανεξαρτησία και λευτεριά δεν μπορεί να υπάρξουν με τους ξένους—αφεντικά στον τόπο μας. Όπως εκείνος αγωνίστηκε έτσι και ο λαός θα εξακολουθήσει με επιμονή ν' αγωνίζεται για την ανεξαρτησία, ακεραιότητα και πλήρη αυτοδιάθεση της Κύπρου, μιας Κύπρου χωρίς δεσμεύσεις και ξένες βάσεις. Όπως εκείνος αγωνίστηκε και έχυσε το αίμα του για τη λευτεριά του λαού, την αποκατάσταση της Δημοκρατίας, την κατάργηση των έκτακτων μέτρων, έτσι και το κίνημα και ο λαός δεν θα παύσουν ν' αγωνίζονται χωρίς ανάπαυλα για τους ίδιους αυτούς σκοπούς. Θα εντείνουν την πάλη τους για μια πραγματική Δημοκρατία, για την κατάργηση των έκτακτων μέτρων και των φασιστικών νόμων 375 και 509, την κατάργηση του θεσμού της εξορίας, την απόλυση των πολιτικών κρατουμένων και τον επαναπατρισμό των πολιτικών προσφύγων, τη γενική αμνηστία και τη νομιμοποίηση του Κ.Κ.Ε. την κοινωνική πρόοδο και την Ειρήνη.

Η μεγάλη θυσία του ΝΙΚΟΥ ΜΠΕΛΟΓΙΑΝΝΗ εμψύχωσε και θα εμψυχώνει το λαό μας για ανώτερους και αποτελεσματικώτερους Αγώνες, μέχρις ότου τα ιδανικά και οι σκοποί, για τους οποίους έδωσε και τη ζωή του, πραγματοποιηθούν.
Ο ΜΠΕΛΟΓΙΑΝΝΗΣ δεν πέθανε! Ζει και θα ζει πάντοτε στη μνήμη και στην καρδιά του αδούλωτου λαού μας!

Παραθέτουμε τη συνέντευξη του Ν. Μπελογιάννη που δόθηκε και δημο­σιεύτηκε στην εφημερίδα «Προοδευτική Αλλαγή» της 9 Μαρτίου 1952.

"Οι οργανωτές αυτής της δίκης, ντόπιοι και ξένοι, κατέβαλαν πρωτοφανείς προσπάθειες για να κατασυκοφαντήσουν τον α­γώνα του Κ.Κ.Ε., χωρίς να διστάσουν ούτε μπροστά στη διαστρέβλωση γνωστών κειμένων.
Απέναντι σ' αυτές τις προσπάθειες εμείς βρεθήκαμε τελείως ανυπεράσπιστοι, γιατί μέσα στα απομονωτήρια της Ασφάλειας δεν μας δόθηκε ο χρόνος και η δυνατότητα να μελετήσουμε και να συγκεντρώσουμε τα απαραίτητα για την υπεράσπισή μας στοιχεία. Έτσι υποχρεωθήκαμε να παλέψουμε κάτω από απαράδεκτα άνισους όρους. Αλλά παρ' όλα αυτά αποδείχτηκε ότι το Κ.Κ.Ε. είναι κόμμα πατριωτικό, με τίτλους εθνικούς, που κανένα άλλο κόμμα δεν έχει να παρουσιάσει. Γιατί στο βωμό της ελευθερίας και της Ανεξαρτησίας της Ελλάδας έχει προσφέρει φοβερές εκατόμβες. Και αν δεν υπήρχαν σήμερα οι έμποροι και οι κάπηλοι του μίσους, η συμβολή του Κ.Κ.Ε. στην ειρήνευση του τόπου θα είχε εκτιμηθεί όχι μόνο από τους φίλους, αλλά και από τους τίμιους και καλόπιστους αντιπάλους μας. Γι' αυτό οι σφαίρες του εκτελεστικού αποσπάσματος δεν δολοφονούν εμάς. Δολοφονούν την ειρήνευση και την τιμή της Ελλάδας."