Στις 13 Ιούλη πέρσι, αμέσως μετά τη 17ωρη
«διαπραγμάτευση», ο Α.Τσίπρας δήλωσε
ότι: «…Καταφέραμε σε αυτήν τη σκληρή μάχη να κερδίσουμε την αναδόμηση,
την αναδιάρθρωση του χρέους. Και μια βέβαιη χρηματοδότηση για το
μεσοπρόθεσμο διάστημα. Τη λαϊκή μας κυριαρχία την κερδίσαμε, το μήνυμα
της δημοκρατίας, το μήνυμα της αξιοπρέπειας το στείλαμε σε όλη την
Ευρώπη και σε όλο τον κόσμο. Αυτή είναι η πιο σημαντική παρακαταθήκη».
Σήμερα, ένα χρόνο μετά την υπογραφή της
επώδυνης συμφωνίας, η χώρα ακροβατεί στην άκρη του γκρεμού, ενώ το
καθεστώς της εξάρτησης σφίγγει ακόμα πιο πολύ τη θηλιά του. Η
δημοσιονομική ισορροπία, η επιστροφή της οικονομίας στην «ανάπτυξη» και η
άρση των κοινωνικών αδικιών, όχι μόνο απομακρύνθηκαν, αλλά απέκτησαν
αρνητικό πρόσημο. Το διαβόητο «κυνήγι» της φοροδιαφυγής και η αύξηση των
φορολογικών εσόδων, στρέφονται μονάχα κατά των εργατολαϊκών στρωμάτων,
μέσα σε έναν κυκεώνα πλειστηριασμών και κατασχέσεων, ενώ οι πραγματικοί
φοροφυγάδες –με τα οργανωμένα Λογιστήρια και τις κάθε λογίς
«δημιουργικές λογιστικές»- παραμένουν στο απυρόβλητο. Το 0,3% του ΑΕΠ
της φετινής ύφεσης, εκλαμβάνεται σαν επιτυχία, παρά το γεγονός ότι οι
φετινές προβλέψεις έκαναν λόγο για 2% αύξηση!
Παράλληλα, αμετανόητοι, κάνουν λόγο για
ανάπτυξη 2,7% το 2017 και 3,1% το 2018! Ωστόσο, η πραγματικότητα με την
εφαρμογή και του Μνημονίου ΙΙΙ, σε συνδυασμό και προσθετικά με τα δύο
προηγούμενα, είναι τελείως διαφορετική. Η ανεργία βρίσκεται ακατέβατη
πάνω από 24%, η άγρια φορολογία τσακίζει τα λαϊκά εισοδήματα, τα χρέη
των οικογενειών αυξάνονται κατακόρυφα, τρανταχτές επιχειρήσεις βάζουν
«λουκέτο», οι απολύσεις πολλαπλασιάζονται, οι στάσεις πληρωμών
αυξάνονται ραγδαία, το ΕΚΑΣ καταργήθηκε, τα «κόκκινα» δάνεια ξεπερνούν
τα 108 δις €, ενώ το ιδιωτικό χρέος συνολικά (δάνεια, ληξιπρόθεσμα,
ασφαλιστικές εισφορές, κλπ.) ξεπερνά τα 240 δις €. Με τις μειώσεις των
συντάξεων, τις αυξήσεις των εισφορών, τη διατήρηση και αύξηση του ΕΝΦΙΑ
και με το επερχόμενο σάρωμα των εργασιακών σχέσεων, η φτώχεια και η
εξαθλίωση παίρνουν δραματικές διαστάσεις. Η εφαρμογή των
ψευτοπρογραμμάτων που αφορούν τα ψίχουλα του δήθεν «ελάχιστου εγγυημένου
εισοδήματος», δίνεται σε όλο και λιγότερα άτομα με βάση την «αξιολόγηση
των κοινωνικών παροχών»! Και πάνω απ’ όλα, στο βωμό του τεράστιου, μη
βιώσιμου, χρέους των 340 περίπου δις €, θα θυσιαστούν γενιές και γενιές
εργαζομένων.
Όμως, ακόμα μεγαλύτερες είναι οι
επιπτώσεις από το ξεπούλημα της δημόσιας περιουσίας της χώρας. Οι
υποδομές του κράτους (αεροδρόμια, λιμάνια, νερά, ενέργεια, κλπ.), με το
πρόγραμμα των ιδιωτικοποιήσεων, χαρίζονται κυριολεκτικά σε ξένα και
ντόπια μονοπώλια για ένα κομμάτι ψωμί, προκειμένου αυτά να
κερδοσκοπήσουν σε βάρος προφανώς της κοινωνίας. Κάθε Δημόσια υποδομή θα
πρέπει να διατηρήσει το δημόσιο χαρακτήρα της και με κάποια
συμπληρωματικά τεχνικά έργα να αυξήσει την επιχειρησιακή ικανότητά της
και τα δημόσια έσοδα. Η πρακτική του ξεπουλήματος της δημόσιας
περιουσίας έναντι πινακίου φακής, είναι βέβαιο πως θα φέρει τη χώρα και
το λαό μας σε κατάσταση οπισθοδρόμησης, σε ό,τι αφορά την «ανάπτυξη» που
ψευδεπίγραφα διατυμπανίζει η κυβέρνηση Τσίπρα. Να θυμίσουμε ότι έχει
υπογραφεί η νέα τροποποιημένη σύμβαση για το Ελληνικό με την κοινοπραξία
του Λάτση, στην οποία παραχωρήθηκε η έκταση του πρώην αεροδρομίου, ενώ
προχωρά και το ξεπούλημα του ΟΛΘ μέσα στον Οκτώβρη. Ήδη έχει ξεπουληθεί ο
ΟΛΠ στην Cosco, τα 14 περιφερειακά αεροδρόμια στην Κοινοπραξία Fraport
AG-Όμιλο Κοπελούζου και πρόσφατα η ΤΡΑΙΝΟΣΕ, στην ιταλική «Ferrovie
Dello Stato Italiane» έναντι 45 εκατ. €!!! Κι όλ’ αυτά με τραγικές
επιπτώσεις για το εργασιακό μέλλον χιλιάδων εργαζόμενων. Αντιδρώντας, οι
εργαζόμενοι στον ΗΣΑΠ, το Μετρό, τα τραμ και τον ΟΣΕ, έχουν ήδη
προχωρήσει σε απεργιακές κινητοποιήσεις και συνεχείς στάσεις εργασίας.
Να προστεθεί πως εξαιτίας του Brexit έχει
δημιουργηθεί μεγάλη πολιτική αβεβαιότητα στην ΕΕ την οποία
εκμεταλλεύονται οι διάφοροι κοινοτικοί παράγοντες για να πιέσουν την
κυβέρνηση Τσίπρα να επισπεύσει τη διαδικασία του ξεπουλήματος. Από κοντά
και ο ΣΕΒ που σε ανακοίνωσή του τονίζει «…η σχεδόν αναπόφευκτη
επιβράδυνση της ευρωπαϊκής οικονομίας, ως συνέπεια της απόφασης του
Ηνωμένου Βασιλείου να εξέλθει από την Ευρωπαϊκή Ενωση, θα ατονήσει το
επενδυτικό ενδιαφέρον και ενδέχεται να έχει επιπτώσεις στο εμπορικό
ισοζύγιο και στον τουρισμό στην Ελλάδα. Αν και εκτιμάται ότι οι άμεσες
συνέπειες στην ελληνική οικονομία θα είναι σχετικά περιορισμένες, είναι
αναγκαία η ανάληψη άμεσων αναπτυξιακών πρωτοβουλιών, για να γυρίσει η
χώρα σελίδα και να μπει σε τροχιά ανάπτυξης».
Με βάση την υπογραφή του κατάπτυστου
Μνημονίου ΙΙΙ και σε συνδυασμό με τα προηγούμενα, η Κομισιόν
δημοσιοποίησε την περασμένη εβδομάδα το «τεχνικό μνημόνιο συνεργασίας»
με την ελληνική κυβέρνηση, όπου, μεταξύ άλλων, διευκρινίζονται τα
ζητήματα που αφορούν στην προικοδότηση του νέου «υπερταμείου»
ιδιωτικοποιήσεων με τα 50 δις €. Πιο συγκεκριμένα, στο «υπερταμείο» θα
μεταφερθεί τον Σεπτέμβρη η συμμετοχή του κράτους σε ακόμη οκτώ εταιρείες
(ΕΥΑΘ, ΕΥΔΑΠ, Κτιριακές Υποδομές ΑΕ –δηλ. ο ενιαίος κατασκευαστικός
φορέας του ελληνικού κράτους, για όλες τις δημόσιες κτιριακές υποδομές-,
ΕΛΒΟ, Αττικό Μετρό, ΔΕΗ, ΑΔΜΗΕ και πιθανότατα και η ΕΑΒ. Σημειώνουμε
πως ήδη στο «υπερταμείο» έχουν μεταφερθεί ο ΟΑΣΑ, ο ΟΣΥ, η ΣΤΑΣΥ, ο ΟΣΕ,
το ΟΑΚΑ και τα ΕΛΤΑ, ενώ υπολογίζεται ότι μέχρι το Δεκέμβρη θα
ενταχθούν και νέες επιχειρήσεις υπό κρατική διαχείριση.
Απέναντι σε αυτή την αρνητική εξέλιξη, ο
λαός μας θα πρέπει να προτάξει σθεναρή αντίσταση σε όλους αυτούς που με
τη μνημονιακή πολιτική τους υποθηκεύουν και ξεπουλούν το μέλλον του,
βαθαίνοντας παράλληλα το καθεστώς εξάρτησης από τον ιμπεριαλισμό.
