Η ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΚΛΙΜΑΚΩΝΕΙ ΤΗΝ ΑΝΤΙΛΑΪΚΗ ΕΠΙΘΕΣΗ

Στην Ελλάδα των ατέλειωτων μνημονίων της υποταγής στους δανειστές και της λεηλασίας του λαού της, στην Ελλάδα που μετατρέπεται, με γοργούς ρυθμούς, σε ένα τεράστιο στρατόπεδο εγκλωβισμού του προσφυγικού ρεύματος, με τα «ανοιχτά εθνικά ζητήματα» με τις γειτονικές χώρες να γίνονται μοχλός και αντικείμενο ιμπεριαλιστικών παρεμβάσεων και επεκτατικών βλέψεων τοπικών ηγεμονισμών, μετά τις τελευταίες εξελίξεις, διαμορφώνεται ένα άκρως επικίνδυνο περιβάλλον και πραγματικότητα. Η κυβέρνηση Α. Τσίπρα, υπηρέτης του περίφημου δόγματος της ελληνικής ολιγαρχίας «ανήκομεν εις την Δύσιν» και πειθήνιος συνεχιστής της πολιτικής της υποτέλειας, ευθυγραμμίζεται και υποτάσσεται στις εντολές και την επιθετική πολιτική των ιμπεριαλιστών. Συντονίζεται με την ιμπεριαλιστική προπαγάνδα για την «υπεράσπιση των ευρωπαϊκών αξιών» και ετοιμάζεται στα πλαίσια της «ευρωπαϊκής αλληλεγγύης» να προσφέρει στους επιδρομείς όλες τις απαραίτητες «διευκολύνσεις».

Παράλληλα, στο εσωτερικό μέτωπο, η κυβέρνηση κλιμακώνει τη μνημονιακή επέλαση με νέα σκληρά αντιλαϊκά μέτρα, εισπράττοντας την επιδοκιμασία των δανειστών. «Τα νέα είναι καλά. Συμφωνία σε όλα τα ζητήματα. Το Euroworking Group χαιρέτισε την πρόοδο που σημειώθηκε», δήλωσε ικανοποιημένος ο Γ. Ντάισελμπλουμ, πρόεδρος του Eurogroup.

Η δήθεν σκληρή διαπραγμάτευση κατέληξε, κατά τα συνήθη, στην προσαρμογή στις επιδιώξεις και εντολές των δανειστών, στα «καλά» γι αυτούς νέα. Η αρχική περίφημη διακήρυξη «κανένα σπίτι σε χέρια τραπεζίτη» του Α. Τσίπρα και η πρόσφατη υπόσχεσή του για «αυξημένη προστασία» της πρώτης κατοικίας κατέληξαν στην αυξημένη προστασία των τραπεζών και όχι, βεβαίως, των ρημαγμένων -από την κρίση- δανειοληπτών. Οι πλειστηριασμοί και το ξεσπίτωμα δεκάδων χιλιάδων λαϊκών οικογενειών είναι προ των θυρών, είναι νόμος του ελληνικού κράτους, με τα αρπακτικά distress funds να καραδοκούν για τη λεία.
Η φοροεπιδρομή συνεχίζεται, αρπάζοντας τα τελευταία υπολείμματα του λαϊκού εισοδήματος. Οι αντιδραστικές μεγάλες ανατροπές στο ασφαλιστικό και τα εργασιακά, καθώς και το χτύπημα της φτωχομεσαίας αγροτιάς, επόμενα προαπαιτούμενα, προετοιμάζονται πυρετωδώς. Οι συντάξεις πείνας θα γενικευτούν, τα εναπομείναντα εργατικά και συνδικαλιστικά δικαιώματα και κατακτήσεις θα αφανιστούν. Οι ρυθμοί επιδείνωσης της δραματικής κατάστασης που βιώνουν ευρύτατα εργατολαϊκά στρώματα είναι επιταχυνόμενοι.

Τώρα, η κυβέρνηση Α. Τσίπρα δοκιμάζεται πολλαπλώς. Οι μύθοι και οι πλάνες τελείωσαν. Η περιβόητη «δεύτερη ευκαιρία» στο ΣΥΡΙΖΑ αποκαλύφθηκε σαν μια νέα ευκαιρία για τους κρατούντες. Οι λαϊκές προσδοκίες διαψεύστηκαν με το χειρότερο τρόπο. Η λαϊκή ανοχή εξαντλείται. Το άλλοθι της «λαϊκής εντολής» στην εφαρμογή του τρίτου μνημονίου δεν μπορεί να προστατεύσει τον Α. Τσίπρα και το ΣΥΡΙΖΑ και να τιθασεύσει την ογκούμενη λαϊκή δυσαρέσκεια και αγανάκτηση. Οι πρώτες μαζικές λαϊκές αντιδράσεις και κινητοποιήσεις είναι γεγονός. Η προπαγάνδα των «ισοδυνάμων» και των «παράλληλων προγραμμάτων» αδυνατεί να εξωραΐσει, στοιχειωδώς, την άγρια αντιλαϊκή κυβερνητική πολιτική.

Οι πρώτοι κυβερνητικοί τριγμοί

Σήμερα, οι μόνοι που εναποθέτουν ελπίδες και υψηλές προσδοκίες στην κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ είναι οι ιμπεριαλιστές και η εγχώρια ολιγαρχία. Αυτοί επιχαίρουν για τις αντιλαϊκές εξελίξεις. Αυτοί νουθετούν, πιέζουν και απαιτούν από τον Α. Τσίπρα να «σταθεί στο ύψος των περιστάσεων», να «ολοκληρώσει» το αντιλαϊκό του έργο!

Και αυτός, ανταποκρινόμενος, δίνει τις απαραίτητες εγγυήσεις και διαβεβαιώσεις και επιδεικνύει την απαιτούμενη «αποφασιστικότητα» και «πυγμή», επιχειρώντας να προλάβει νέες διαλυτικές εξελίξεις στο κόμμα και την κυβέρνησή του, να ελέγξει δυσαρέσκειες και αποστασιοποιήσεις. Οι πρώτοι σοβαροί τριγμοί -όμως- στο κυβερνητικό στρατόπεδο, δυο μόλις μήνες μετά τις εκλογές, είναι γεγονός. Η καρατόμηση-παραίτηση και αποχώρηση από την πολιτική σκηνή του κυβερνητικού εκπροσώπου της πρώτης κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ και άλλοτε στενού συνεργάτη του πρωθυπουργού, Γ. Σακελλαρίδη, καθώς και οι διαγραφές των Στ. Παναγούλη, βουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ, και Ν. Νικολόπουλου, βουλευτή των ΑΝΕΛ, αποτελούν το πρώτο σοβαρό πλήγμα στην ισχνή κυβερνητική πλειοψηφία των 155 βουλευτών που κινείται, πλέον, στα οριακά επίπεδα των 153 βουλευτών.

Όπως συνέβη με τις προηγούμενες κυβερνήσεις, έτσι συμβαίνει και με την παρούσα κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ. Έτσι θα συμβεί και με κάθε κυβέρνηση -στο μέλλον- που θα έρθει να υπηρετήσει και να εφαρμόσει τα μνημόνια των δανειστών.

Όσοι οδηγούν το λαό σε μεγαλύτερη δυστυχία, φτώχια και εξαθλίωση, όσοι υποθηκεύουν το μέλλον του λαού και της χώρας, εισπράττουν -αναπόφευκτα- τη λαϊκή αποδοκιμασία και αγανάκτηση, βρίσκονται αντιμέτωποι με το εργατικό και λαϊκό κίνημα, θα έρθει η στιγμή που δε θα μπορούν πια να κυβερνήσουν. Η βαθιά κρίση που ταλανίζει το αστικό πολιτικό σύστημα είναι παρούσα, νέες οξύτατες εκδηλώσεις της κυοφορούνται.

Τα έξι χρόνια κρίσης και μνημονίων έχουν δημιουργήσει πολιτικές συνθήκες πρωτοφανούς πολιτικής ρευστότητας, ραγδαίων εξελίξεων και απρόβλεπτων ανατροπών. Το χάσμα ανάμεσα στο λαό και τον ιμπεριαλισμό, την εγχώρια ολιγαρχία και το πολιτικό τους προσωπικό αυξάνεται. Το σύστημα της καπιταλιστικής εκμετάλλευσης και της ιμπεριαλιστικής εξάρτησης δεν μπορεί και δεν πρόκειται να εξασφαλίσει συνθήκες πολιτικής σταθερότητας όσο διαρκεί αυτή η ανελέητη επίθεση στο λαό και τη χώρα.
Νέα ημερομηνία - εφαλτήριο επέλασης του ιμπεριαλισμού

Έχουμε πόλεμο! Ανελέητο πόλεμο! Κραυγάζει ο Ολάντ, σαν καρικατούρα του Μπους. Και συντονίζονται μαζί του –εκτοξεύοντας απειλές και φοβέρες- τα απανταχού ιμπεριαλιστικά επιτελεία, ένθεν και ένθεν του Ατλαντικού. Η θηριώδης πολεμική μηχανή τους κλιμακώνει τις επιδρομές στην αιμάσσουσα Μ. Ανατολή.
 Η ιμπεριαλιστική προπαγάνδα αναλαμβάνει, αστραπιαία, δράση. Η 13η Νοεμβρίου, η 11η Σεπτεμβρίου της Ευρώπης, όπως πλέον σηματοδοτείται, αποτελεί το νέο ορόσημο, τη νέα ημερομηνία-εφαλτήριο επέλασης του ιμπεριαλισμού.

Επισείουν τις αποτρόπαιες δολοφονικές επιθέσεις των αντιδραστικών τερατουργημάτων του ISIS που οι ίδιοι, με πολλούς τρόπους, εξέθρεψαν, τροφοδότησαν και όπλισαν –αποσιωπώντας, βεβαίως, τα ποτάμια αίματος και τις βιβλικές καταστροφές που επέφεραν στην πολύπαθη περιοχή, επί αιώνες, η αποικιοκρατία και ο ιμπεριαλισμός- για να επιβάλουν τη δική τους βαρβαρότητα, τη δική τους κατίσχυση, και μέσα από τον πολεμικό όλεθρο να προωθήσει η κάθε ιμπεριαλιστική δύναμη τα δικά της ιδιαίτερα συμφέροντα.

Την ίδια στιγμή, στην Ευρώπη των ισχυρών κατ’ αρχήν, η ανασφάλεια, ο φόβος, ο πανικός, η μισαλλοδοξία, οι συναγερμοί, η κατάσταση «έκτακτης ανάγκης», ο «πόλεμος στην τρομοκρατία», η αστυνομοκρατία και η στρατοκρατία απλώνονται ανησυχητικά.
Ένα παγκόσμιο δίκτυο εκφοβισμού των λαών βρίσκεται σε πλήρη ανάπτυξη. Ένα εφιαλτικό πλέγμα αντιδραστικών μέτρων και βαθμιαίου εκφασισμού της δημόσιας ζωής στήνεται μεθοδικά. Δημοκρατικά δικαιώματα και ελευθερίες καταργούνται με συνοπτικές διαδικασίες, η απόλυτη αυθαιρεσία, ο αυταρχισμός και η καταστολή γενικεύονται.

Το έδαφος για την ανάπτυξη της ξενοφοβίας και του εθνικισμού και την αύξηση της επιρροής των ακροδεξιών και φασιστικών κομμάτων, στην ευρωπαϊκή ήπειρο, λιπαίνεται. Οι μετανάστες, οι πρόσφυγες, οι μουσουλμάνοι στοχοποιούνται. Φράκτες και κλειστά σύνορα, κάθε είδους φραγμοί απέναντι στις προσφυγικές μάζες υψώνονται.

12 χρόνια μετά το «σοκ και δέος» και την κήρυξη του πολέμου «μακράς διάρκειας», από τις ΗΠΑ, ο απολογισμός είναι βαρύς για τους λαούς που έγιναν στόχοι της ιμπεριαλιστικής θηριωδίας. Μόνιμη κατοχή του Αφγανιστάν, διάλυση του Ιράκ και της Λιβύης, πόλεμος στη Συρία και την Ουκρανία, δεκάδες εστίες έντασης έτοιμες να αναφλεγούν, θάνατος και καταστροφή, και ένα τεραστίων διαστάσεων προσφυγικό ρεύμα.
Όλα αυτά μαζί με την παγκόσμια οικονομική καπιταλιστική κρίση, που εξακολουθεί να μαίνεται γιγαντώνοντας την ανεργία, τη φτώχια και την εξαθλίωση, συνθέτουν μια εφιαλτική πραγματικότητα, σε ολόκληρο τον πλανήτη.

★★★

Μπροστά στα κύματα της παγκόσμιας αντιδραστικής προπαγάνδας που σκορπά την ανασφάλεια και την τρομοϋστερία, τη μισαλλοδοξία, το ρατσισμό και τον εθνικισμό, μπροστά στις ραγδαίες εξελίξεις περιστολής και κατάργησης δημοκρατικών δικαιωμάτων και ελευθεριών, μπροστά στην κλιμάκωση των ιμπεριαλιστικών πολέμων, μπροστά στις επιταχυνόμενες αντιλαϊκές εσωτερικές εξελίξεις, η ανάπτυξη ενός μεγάλου δημοκρατικού, αντιιμπεριαλιστικού, αντιπολεμικού, διεκδικητικού κινήματος είναι ο μόνος δρόμος που μπορεί να βάλει φραγμό στους σχεδιασμούς και τις μεθοδεύσεις του μαύρου μετώπου του ιμπεριαλισμού και των αντιδραστικών δυνάμεων που συντάσσονται μαζί του..